Zaczynałam swoją przygodę z rękodziełem kiedy przyszła do mnie choroba. Z osoby której było wszędzie pełno, zawsze w biegu, bardzo towarzyskiej, musiałam się zatrzymać, zwolnić i żeby nie oszaleć z bezczynności i bezradności zaczęłam tworzyć. Jak wielkie było zaskoczenie że ja, która uważała się za beztalencie coś potrafi! Odkryłam w sobie artystyczną duszę. Co wymyśliłam to zaraz zrobiłam metodą prób i błędów. Ponad dekadę temu rękodzieło nie było tak popularne, dopiero raczkowało. Nie było więc filmików, tutoriali, trzeba było samemu próbować swoich sił. Odkryłam, że to wszystko przychodzi mi z łatwością! Bardzo mnie to przy tym uszczęśliwiało, tym bardziej że moje prace były chwalone, doceniane, a to dawało pozytywnego kopa do dalszego działania i rozwoju.

W tym miejscu przytoczę dość trudny dla mnie fragment z mojego życia, ale odpowie ono jednocześnie na pytanie czy rękodzieło może uleczyć zranioną duszę.
Dlaczego o tym wspominam? Żeby pokazać jak życie potrafi nas powalić, a mimo to możemy wstać silniejsze. I gdyby to miało pomóc chociaż jednej osobie, to warto! 

Był grudzień 2021 roku, trwała “Pandemia strachu” i wtedy też rozegrała się moja osobista tragedia - odejście mojej ukochanej babci, osoby tak bliskiej, tak kochanej, która była ze mną blisko czterdzieści lat. Czas żałoby był trudny, ale dopiero po kilku miesiącach kiedy nie musiałam udawać “tej silnej”, rozpadłam się na kawałeczki… Ścieło mnie tak, że nie miałam sił ani ochoty na nic. Nawet teraz pisząc to wracają te wszystkie trudne emocje. I myślę, że w pewnym stopniu też jest to rodzaj autoterapii.

Sięgnęłam dna, byłam bezsilna i prosiłam babcię żeby zabrała mnie do siebie bo nie miałam kompletnie sił. Wszystko mnie przerastało, nawet najprostsze czynności. Lęk który przejął nade mną kontrolę pozbawił mnie wszystkiego. Byłam wyczerpana psychicznie i fizycznie. Trwało to dość długo aż  nadszedł dzień (było to tuż przed moimi czterdziestymi urodzinami ) kiedy powiedziałam „dość!” Wiedziałam, że jeśli coś teraz nie zrobię to będzie koniec. 

Zebrałam siły, zaczęłam pracę nad sobą ,nad samorozwojem dzięki czemu akceptowałam to wszystko co się działo. Postawiłam na siebie, dałam sobie szansę. Pewnego dnia pojawił się na mojej drodze kurs litoterapii, a że nie wierzę w przypadki postanowiłam zrobić sobie urodzinowy prezent i przystąpiłam do kursu. Szybko okazało się, że to było coś czego potrzebowałam. Pochłonęła mnie nauka, zagłębiałam się w świat minerałów, kamieni naturalnych i tego jaki mają wpływ na człowieka i jego otoczenie. Zafascynowało mnie to na tyle że chciałam podążać tą drogą .Wymarzyłam sobie kolekcję bransoletek z kamieniami naturalnymi i sam pomysł dał mi taką energię do działania i do życia, że coś niesamowitego. Dostałam skrzydeł. W sierpniu 2022 roku puściłam w świat pierwszą kolekcję która została bardzo dobrze przyjęta, do dnia dzisiejszego stworzyłam setki bransoletek i naszyjników z minerałami.

I nie, nie powiem że to kamienie mnie uleczyły ,chociaż mój osobisty amulet noszę cały czas i wierzę że mnie wspiera i przypomina że mam w sobie ogromne pokłady sił o których często zapominam lub nawet nie jestem ich świadoma. Ale kamienie nadały mojemu  życiu nowego rozpędu, tak bardzo mi potrzebnego po ciężkich chwilach.
Przechodząc do sedna moim zdaniem rękodzieło może być i jest formą terapii zarówno dla osoby tworzącej jak i obdarowanej.
Kiedyś usłyszałam takie słowa “Wszystko co czyni się rękami ,czyni się sercem “ i ja się pod tym podpisuję.

Dziękuję za uwagę. Zainteresowanych moją twórczością odsyłam na mój Facebook Zaprojektowane z Natury